Śląskie Towarzystwo Genealogiczne we Wrocławiu

7 grudnia w Miejskiej Bibliotece Publicznej – filia nr 12,przy ul. Piłsudskiego 105  (na terenie Dworca Głównego) odbyło się uroczyste otwarcie wystawy Tożsamość miasta i odcienie niepodległości. Wystawa zamyka dotowany przez Gminę Wrocław projekt o tej samej nazwie, realizowany od kwietnia do listopada przez Śląskie Towarzystwo Genealogiczne.  Ekspozycja składa się z następujących plansz:

1. Tożsamość miasta i odcienie niepodległości

 -tłumaczy ideę i zasady projektu, wyjaśnia sposób jego realizacji

2. Śląskie Towarzystwo Genealogiczne we Wrocławiu

-opowiada o towarzystwie, jego historii, działalności i celach

3. Breslau-Wrocław, miasto o skomplikowanej historii

– opisuje przedwojenną historię miasta i jego trudne, powojenne początki w zmienionej rzeczywistości.

4. Działanie Państwowego Urzędu Repatriacyjnego PUR

-wyjaśnia, kiedy powołano PUR, jakie miał zadania, w jakich latach działał

5. Irena Chitroń,

Historia mojego życia

-bohaterka przyjechała do miasta w czerwcu 1945 r. z zamiarem studiowania medycyny na Uniwersytecie Wrocławskim. Opisuje życie w zrujnowanym Wrocławiu i naukę w trudnych warunkach, a potem swoją pracę lekarza.

6. Wiesław Nawrocki,

Polsko-niemieckie dziedzictwo Wrocławia w badaniach genealogicznych

– owe badania  wykazały, że część rodziny autora wywodzi się z Breslau, a on sam osiedlił się  w miejscu, gdzie przed wojną znajdowało się mieszkanie przodków, w nieistniejącej już kamienicy. Adres i wirtualna przestrzeń pozostały te same.

7. Anastazja Włodek  z domu Oleś,

Piekarze w Niepierzynie

-rodzice Anastazji przyjechali do Mrozowa (Nippern, Niepierzyn) transportem PUR. Emanuel Oleś rozpoczął pracę w miejscowej piekarni. Jego pomocnikiem był  przedwojenny założyciel, Niemiec, który po wyjeździe z Polski znów otworzył piekarnię, prowadzoną obecnie przez piąte pokolenie rodziny.

8. Dorota Kozyra,

Praca pasją życia

– historia pracy zawodowej dziadka, mechanika maszyn biurowych. Z zamiłowaniem i pasją naprawiał nawet najstarsze egzemplarze maszyn do pisania. Wiele lat przepracował jako nauczyciel, ucząc zawodu kolejne pokolenia młodzieży.

9. Maria Odrowąż,

Podobieństwo losów

-rodzice Marii zamieszkali we wsi Zwrócona (Protzan) na Dolnym Śląsku jako „repatrianci zza Buga”. Za sobą zostawili tragiczne przeżycia wojenne. Przez kilka miesięcy musieli dzielić mieszkanie razem z niemiecką rodziną  czekającą na deportację.

10. Jadwiga Maciejowska,

Nauka wśród gruzów

–Wisia wspomina swoje szkolne czasy we wrocławskim liceum plastycznym, na początku lat pięćdziesiątych. Warunki  nauki i mieszkania były spartańskie, a dodatkowo  sytuacja polityczna wczesnego PRL dawała się we znaki.

11. Edward Wojtakowski,

Wędrówki Wandy i Edwarda śladami przodków

-połączył ich język esperanto. Oboje mieli przodków w różnych częściach świata i wierzyli, że międzynarodowy język ułatwi  odnajdywanie się rodzinom. Wiele lat później Edward założył Śląskie Towarzystwo Genealogiczne, a Wanda go wspierała. Dziś w baśniowym ogrodzie Edwarda powiewa flaga jednoczącej się Europy.

12. Ludomir Domański,

Genealogia rzemieślnicza, od Lwowa do Wrocławia

-Ludomir jest pozłotnikiem, opowiada o swoich mistrzach w zawodzie.  Z pokolenia na pokolenie przekazywali wiedzę i umiejętności, zdradzali sekrety mistrzostwa. Jest to inny rodzaj genealogii, gdzie bada się równie mocne więzi jak krewniacze.

13. Agnieszka Dubaniowska,

Moje kresowe korzenie, pionierskie lata we Wrocławiu

-opowieść o kilku pokoleniach rodziny autorki. Ją samą przywieźli rodzice do Wrocławia tuż po ustaniu działań wojennych w 1945 r. Była wtedy kilkuletnim dzieckiem, ale sporo pamięta.

14. Adam Pawlikowski,

Pradziadek Stanisław, niewolnik w Polsce

-większość  z nas ma korzenie włościańskie. W przeszłości szlachta stanowiła nie więcej niż  10% ludności. O sytuacji przodków – chłopów pańszczyźnianych, opowiada Adam.  Wielu z nich walczyło zbrojnie za ojczyznę, tracąc życie lub zdrowie.  Ciężką pracą udowadniali swój patriotyzm.

15. Jadwiga Kaleta,

Genealogia dla wnuka

–historia rodzin Kaletów i Kaletków,  opowieść dla najmłodszego członka klanu, który urodził się już we Wrocławiu i jest wrocławianinem z krwi i kości. Na dodatek zaczyna interesować się genealogią, zachęcany przez babcię.

16. Ryszard Kołodziejczak,  

Zwyczajna rodzina chłopów wielkopolskich

-przodkowie autora wywodzą się z Wielkopolski. W poszukiwaniu lepszych warunków życia wyemigrowali do Westfalii w Niemczech.  Po odzyskaniu niepodległości  wrócili w swoje strony, jednak inflacja pochłonęła wszystkie ich oszczędności.  Kolejna wojna znów rozrzuciła rodzinę  po świecie. Najmłodsze pokolenia  urodziły się i mieszkają już we Wrocławiu.

17. Bogdan Sędziak,

Ród Sędziaków z Wielkopolski, piętnaście pokoleń od 1596 r.

-przodkowie Bogdana ze strony ojca byli Biskupianami,   od setek lat mieszkali w okolicach Krobii.  Przodkowie mamy zaś to Olędrzy, osadnicy z Fryzji i Niderlandów. Nazwisko van Overdijk  po spolszczeniu brzmi Owedyk.

 18. Bogdan Sędziak

Trzy  pokolenia na Dolnym Śląsku

Współczesna historia rodziny Sędziaków zaczyna się, kiedy rodzice Bogdana biorą ślub w Poznaniu, łącząc pokolenia Biskupian z Olędrami.  Ich potomek – Bogdan, jako własne miejsce na ziemi wybiera Wrocław i Dolny Śląsk, podobnie jego syn i wnuki.

19. Krystyna Szykuła

Krótki rys o przodkach

Historia wielonarodowościowej rodziny, której przedstawiciele do okupacji  mieszkali we Lwowie, a następnie zmuszeni byli przenieść  się do Krakowa.  Gdy pod koniec wojny zawiązała się Grupa Naukowo –Kulturalna, w jej składzie znalazł się też ojciec Krystyny.  Po przyjeździe do Wrocławia rozpoczęto odbudowę uniwersytetu i politechniki,  jednocześnie zajmując się organizacją życia w zrujnowanym mieście.

20. Krystyna Zygmunt  z d. Stefanowska

Moja zwyczajna rodzina

Najstarsze  znane losy przodków Krystyny wiążą się z Obertynem (obecnie Ukraina). Po II wojnie zostali wysiedleni i skierowani do Wrocławia.  Zmuszono ich, by pozostawili cały dorobek życia i ruszyli w nieznane. Na Dolnym Śląsku zamieszkali w miejscowości Bruch (późniejsze Przedmoście) niedaleko Wrocławia. Początkowo dom i ziemię musieli dzielić z niemiecką rodziną Nicolaus.

21. Anna Jurek

Jurkowie z rodu Figulusów, z wiejskiego warsztatu na pałace 

Dziadek Anny był garncarzem,  mieszkał w Zalesiu niedaleko Łańcuta.  Był znakomity w swoim fachu, dlatego poproszono go o wykonanie bardzo trudnego zadania dla  Alfreda hrabiego Potockiego, z którego wywiązał się bardzo dobrze. Obecnie garncarskie tradycje wciąż są kontynuowane w rodzinie Anny, natomiast ona sama ograniczyła się jedynie do zamieszkania przy ulicy Garncarskiej we Wrocławiu.

22. Tomek Kucharski

Śladami przodków, w poszukiwaniu własnego miejsca

Przodkowie Tomka powtarzają los wielu innych rodzin – ciężka praca, represje i szykany zaborcy, wyjazdy zarobkowe do Ameryki,  emigracja. W 1959 r. Adam Kucharski przyjeżdża do Wrocławia, by uczyć się w  technikum spożywczym, które wówczas mieściło się w Hotelu Tumskim. Jednym z wykładowców  był Wojciech hrabia Dzieduszycki, a praktyki uczniowie odbywali m.in. w młynie Różanka.  

23. Mieczysława  Skarżyńska

Z Kresów przez Sybir i Ukrainę, na tzw. Ziemie Odzyskane

Przodkowie Mieczysławy doświadczyli wiele bólu i cierpienia.  Ich losy były trudne i skomplikowane. Przetrwali zesłanie na Sybir, głód, zimno, choroby. Na koniec  siłą zostali usunięci z ojcowizny i wywiezieni na Ziemie Odzyskane, jak je nazywały władze.  Wciąż mieli nadzieję, że kiedyś wrócą. Dopiero ich dzieci i wnuki, poczuły się już wrocławianami i uznały, że tu jest ich miejsce.

24. Jochen Ulrich

Moje wrocławskie korzenie

Przodkowie Jochena rodzili się i mieszkali w Breslau. Dziadek był naukowcem, pracował w Instytucie Botanicznym, mieszkał na terenie Ogrodu Botanicznego. Pod koniec wojny Niemcy nakazali cywilom opuścić miasto, wśród nich była  rodzina Jochena. Po wojnie jego mama prowadziła pamiętnik, w którym spisała swoje doświadczenia i wspomnienia.

Opracowanie graficzne Maria Rągowska, plansza  nr 22 Tomek Kucharski

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

•